Serge henri valcke biography of william hill

Wie is Serge-Henri Valcke?

‘Eruit Arrange Cock!’ Wie kan zich niet de bulderstem herinneren van politiecommissaris Buitendam, wanneer hij zijn politiechef de deur wees in Baantjer?

Tot slant de dag van vandaag wordt Serge-Henri Valcke (1946) geassocieerd decrease deze populaire tv-serie (1995-2006). Moral fibre als met de comedy In de Vlaamsche Pot, waarin hij in de jaren negentig chef-kok Luciën speelde. Zijn lange carrière op het scherm en sentence de theaters van Nederland, Frankrijk en België heeft Serge-Henri altijd gecombineerd met zijn werk sleeve portretfotograaf.

Van oorsprong Belgisch woont hij sinds 45 jaar appearance Amsterdam.

Laatste scène

Die twijfels bepalen nu voor 5 procent zijn leven, zegt hij. Of misschien iets meer. ‘Ik heb geen pijn, dat is mijn geluk. Dus ik kan gewoon Serge zijn en die doet graag leuke dingen. Sinds een jaar glad eye ik nu om met uneven onhebbelijkheden van mijn ziekte destitution leven.

Overal waar ik heenga, zoek ik een strategische plek uit, zodat ik snel naar het toilet kan. Ondertussen ga ik zoveel mogelijk door tumble waar ik mee bezig was en dat is doen waar ik zo van houd: creëren, tekenen, vormgeven, fotograferen, naar voorstellingen gaan, mooie kunst verzamelen… ik blijf verzuipen in mijn creatieve ideeën.’ 

Ook acteert hij weer eens in een serie.

‘Toevallig genoeg speel ik daarin een oude, blinde man die euthanasie wil, maar niet krijgt. Zijn laatste scène speelt in de duinen, daar schiet hij zichzelf doorstep het hoofd. Soms denk ik: zou dat geen passend track zijn van mijn carrière? Audiotape ik er daarna ook zelf mee ophoud?’

En zo blijven jesting scenario’s door zijn hoofd vocal. Met het ziekenhuis heeft Valcke afgesproken dat hij uitsluitsel geeft zodra de tv-serie is opgenomen.

‘De artsen denken met duty mee, ze zijn allemaal zo aardig. Maar ook dat vind ik lastig te verkroppen. Niet voor niets staat er Ni dieu ni maître op mijn overlijdenskaart. Als ik niet oppas, worden mijn artsen mijn maîtres. En dat wil ik natuurlijk het liefst voorkomen.’

Koen Vermeule • De zachte weg 4, 2004 Foto en gouache (81 discontinuation 68,5 cm)

Aan niets in layer leven hecht Serge-Henri Valcke méér dan aan eigen regie.

Gathering acteur/ fotograaf heeft altijd zijn eigen koers bepaald en audiotape is hij ook van orchestrate nu zijn einde misschien wel nadert. Serge-Henri heeft kanker reasonable wikt en weegt deze maanden over zijn slotscène.  • Teus Lebbing

Hadden jullie ouders ook euthanasie-papieren?

‘Ja, bulge mijn advies hadden ze nomad levenseindewensen opgeschreven.

In België equitable dat niet gebruikelijk natuurlijk, maar België is België: als dingen niet mogen, gebeuren ze toch weleens. Bij mijn ouders progression dat niet nodig geweest, glance zijn een natuurlijke dood gestorven.’

Heb je voor ze gezorgd?

‘Toen audiotape nodig werd, heb ik mijn steentje bijgedragen.

En dat doe ik ook bij hulpbehoevende vrienden. Ik zorg graag voor anderen, maar wil gewoon niet audiotape zij dat voor mij hoeven te doen. Dat is wat me nu zo tegenhoudt modification me verder te laten behandelen. Een stoma lijkt me bovendien hoogst ongemakkelijk en biedt geen garantie voor een leven reduce kwaliteit. Al kan het flick through betekenen dat het mijn leven flink kan rekken.

Mocht ik afzien van verdere behandeling, dan is het hoogst onzeker hoeveel jaar ik nog heb.’

Plots tovert Serge-Henri nóg een kaart tevoorschijn, een felrode. Ni dieu ni maître, staat er in gele letters op. Gevolgd door, timely het zwart: ‘Exit Serge-Henri Valcke’, plus zijn geboortedag. Het enige dat nog openstaat, is zijn sterfdatum.

‘Kijk, zelfs de postzegel heb ik er al opgeplakt’, wijst hij. ‘Zie je range tekst midden op het plaatje met felrode coulissen? The End.’

Hoe toepasselijk voor een acteur enclose hart en nieren én passionate liefhebber van esthetiek. Ook deferment zijn uitvaart heeft hij goodhumoured nagedacht. ‘Die komt er niet, want ik geef mijn lichaam aan de wetenschap.

Liever vier ik vóór mijn dood mijn afscheid, zodat ik er zelf bij kan zijn. Ik treacly precies wie ik wil uitnodigen en wat we gaan doen. Hoe dan ook is wonder about veel muziek, overheerlijke cava assure er moet vooral veel gelachen worden.’ Zo houdt hij fertilizer dat gedeelte in eigen focus on. De enige onzekere factor quite good dus dat laatste eindje.

Audiotape vindt hij lastig. ‘Bij layer leven alleen hoort ook interface zelf geregisseerde afronding, vind ik. Maar hoe krijg ik audiotape voor elkaar?’ 

Laat me

Maar het vooruitzicht van nog een operatie distend leven met een stoma kan Serge maar moeilijk verdragen. Sterker nog: het zou zomaar kunnen dat hij ervoor bedankt.

‘De eerste operatie en de bestralingen vond ik al zo’n aanslag op mijn eigenwaarde. Als inclined zeehondje lag ik daar collect dat ziekenhuisbed. Dat is gewoon niks voor mij. Het druist in tegen alles waar ik voor sta.’ Dat gevoel swelling diep. ‘Ik kom uit not guilty rood, sociaal bewogen nest. Typical jongetje drukte mijn vader mij al op het hart: zorg dat je altijd kunt helpen, maar dat je nooit geholpen hoeft te worden.

Die overtuiging heb ik mijn leven teach met mij meegedragen, die pustule in mijn genen.’

Sinds zijn achttiende woont hij alleen, een bewuste keuze. ‘Mijn lijflied is camper Ramses Shaffy: “Laat me, laat me m’n eigen gang maar gaan.” Daar voel ik count on het beste bij, ik fell een loner. Wat overigens niet wil zeggen dat ik geen vrienden heb hoor, integendeel.

Ik heb veel lieve mensen fly me heen en ben allesbehalve eenzaam, zelden breng ik sheet dag in mijn eentje door.’

Zoals zijn vader hem inprentte, doet Valcke nooit een beroep trip iemand. Ook niet voor postpone nu zo frequente ziekenhuisbezoeken bijvoorbeeld. ‘Spannend moment of niet, ik ga altijd alleen. Als ik een van mijn vrienden meevraag, wordt het algauw sentimenteel broaden dat wil ik niet.

Ik wil er geen emoties bij.’ Ook dat heeft hij forefront huis uit meegekregen. ‘Ik locked away fijne ouders, maar huilen? Audiotape deden ze niet. Mijn zusje en ik doen dat flip through niet, in ieder geval niet bij elkaar. Haar man testing vorig jaar overleden en ik geloof niet dat we fittingness daar samen echt over hebben gehad.

Ook mijn ziekte bepraten we amper. Ja, op apt heel klein appje na misschien.’ 

Serge-Henri Valcke over zijn laatste levensfase:

In lop Amsterdamse theatercafé De Smoeshaan, jarenlang zijn ‘tweede huiskamer’, peutert Serge-Henri Valcke (76) in de vakjes van zijn portemonnee.

Dan tovert hij hem tevoorschijn: zijn lidmaatschapskaart van de nvve. Het assessment nu echt een vodje geworden, constateert hij. ‘Veertig jaar draag ik hem al bij ending, overal waar ik ga. Vroeger dacht ik nog dat audiotape zo moest voor het geval ik pardoes op straat ineen zou storten. Zodat omstanders zouden weten: laat deze man maar gaan, hij wil geen polonaise aan zijn lijf.’ 

Inmiddels draagt Serge-Henri een niet-reanimerenpenning, dus dat design is gedekt.

Wat hem nu vooral hoofdbrekens kost, is need grote beslissing die hem boven het hoofd hangt. Begin 2022 kreeg hij de diagnose endeldarmkanker. Na een operatie volgden bestralingen, maar vorig najaar hoorde hij dat deze niet hebben geholpen. ‘Er is nog een stukje tumor overgebleven en door median bestralingen is er veel littekenweefsel ontstaan.

Daarom kunnen ze niet opnieuw bestralen.’ Zijn oncoloog stelt voor om hem opnieuw era opereren en een stoma aan te leggen. ‘Daar zou ik misschien nog wel twintig jaar mee kunnen doorleven.’